Ik heb een traantje weggepinkt…
Muziek is emotie, toch?
Gisteren de Superbowl. Mischien heb je 'm gezien, maar grote kans dat je al sliep.
De wedstrijd begon pas om 00:45. De eerst twee touchdowns heb ik nog even bekeken.
Ik wilde eigenlijk opblijven voor de half time show van Rihanna. Niet gelukt :)
Maar de opening was ook erg mooi. Die wil ik je niet onthouden.
Chris Stapleton mocht het volkslied zingen. Deze countryman heeft zijn halve leven gewerkt vanuit Nashville Tennessee, het Mekka van de country muziek.
Doorspekt van alles wat country goed maakt zong hij de Stars van de Banners...
Met alleen een gitaartje, en zijn magnifieke stem.
Natuurlijk op en top Amerikaans, met een huilende coach, vuurwerk en een fly-by.
Mooi om even met je leerlingen terug te kijken vandaag en hierbij de vraag te stellen:
Wat is het verschil tussen het Nederlandse en het Amerikaanse volkslied?
Hoewel er veel verschillen zijn zit het grootste verschil in de betekenis. The National Anthem is in Amerika niet zomaar een volkslied: het ademt patriotisme.
Te gek om even mee te mogen kijken bij deze over-the-top Amerikaanse vorm van vaderlandsliefde.
Oh en vergis je niet: de emoties zijn echt.
Wij nuchtere mensen kunnen dit moeilijk bevatten, maar dit is een oprecht sentiment. Al lijkt dat misschien niet zo...